Jeśli masz za sobą przynajmniej kilka lat doświadczenia na giełdzie, ten tekst zapewne opisze Twoje doświadczenia. Jeśli jesteś początkującym inwestorem, to niestety wszystko jest jeszcze przed Tobą.

Większość inwestorów traci �辱��Ծ�ą�����. I wcale nie dlatego, że są głupi, naiwni, nie mają wiedzy czy brakuje im informacji. Głównym wrogiem w inwestowaniu nie jest rynek, lecz my sami. Wszyscy nieustannie popełniamy te same błędy i dokładnie w taki sam sposób tracimy �辱��Ծ�ą�����.

Schemat jest stary jak sam rynek akcji. Zawsze jest tak samo. Pierwszy przychodzi optymizm i ochota do zainwestowania na giełdzie. Początkujący inwestor przez kilka tygodni lub miesięcy obserwuje rosnący kurs spółki i popada w coraz większe podniecenie, oczyma wyobraźni już widząc przyszłe zyski.

Inwestor jednak jest „sprytny” i nie kupuje drożejącego waloru, tylko czeka na korektę. Gdy notowania jego spółki znów zaczynają rosnąć, popada w entuzjazm i chwali się trafionymi inwestycjami. Wtedy na czołówkach gazet ukazują się sylwetki ludzi, którzy na giełdzie zbili fortuny, ceny akcji biją historyczne rekordy, a analitycy wieszczą dalsze wzrosty i kolejne lata świetnej koniunktury poprzedzone co najwyżej „lokalną korektą”. Tak właśnie wygląda szczyt hossy, czyli „punkt maksymalnego ryzyka finansowego”.



I tu przyjemne uczucia się kończą. Po pierwszych spadkach pojawia się lęk i zaniepokojenie. „To tylko lokalna korekta” – uspokajają się inwestorzy i dokupują akcje, uśredniając ceny. Ale ta przejściowa „realizacja zysków” trwa już szósty miesiąc, a kurs akcji spadł już o 30%! Wtedy pojawia się wyparcie. „Nie wierzę. Kto to sprzedaje?!” – krzyczą niedoszli milionerzy. „Na pewno się odbije! Przecież to dobra spółka i nie może spaść aż tak nisko!” – dodają sobie otuchy po utracie połowy kapitału.

���Dz�����

Później przychodzi desperacja. „Jak tylko się odbije, sprzedaję wszystko” – dochodzą do wniosku inwestorzy. Ale walor nadal spada i ani myśli „odbijać”. Desperacja zamienia się w �貹�Ծ���ę, która zazwyczaj dość szybko prowadzi do kapitulacji. Inwestor mówi „dość” i wyprzedaje wszystkie akcje, nie patrząc na ceny.

Po gigantycznej stracie przychodzi ������ⲵ��ę������Ծ���. Każdy zastanawia się, gdzie popełnił błąd i dlaczego był tak głupi, że stracił większość zainwestowanych pieniędzy. W tym czasie notowania akcji powoli spadają coraz niżej i przy malejącym obrocie ubijają dno bessy. To „punkt maksymalnej okazji inwestycyjnej”, czyli legendarny DOŁEK. Pierwsze odbicie kursu inwestor kwituje stwierdzeniem: „pewnie znów spadnie”. I rzeczywiście na ogół znów spada, ale już nie pogłębia dna.

Załamany inwestor wymądrza się: „a nie mówiłem”. Po czym akcje znów zaczynają szybko drożeć wpędzając stratnego nieszczęśnika w ����������ę. Wielu mówi sobie, że już nigdy nie wrócą na giełdę, że to „kasyno” i banda oszustów. W atmosferze powszechnego ����ą�ٱ辱��Ծ��� rodzi się nowa hossa. „To tylko hossa frajerów” – mówią doświadczeni przez los inwestorzy.

Po kilku miesiącach wzrostów i podwojeniu ceny akcji zaczyna wracać optymizm. „To jednak prawdziwa hossa!” – wnioskują inwestorzy i znów zaczynają się rozglądać za „atrakcyjnie wycenianymi akcjami”. Jest szansa, że w drugim cyklu inwestycyjnym wejdą na rynek wcześniej niż w pierwszym. Ale jeśli nie zmienią swojego myślenia o rynku i inwestowaniu, to swoją przygodę zakończą z takim samym wynikiem jak poprzednio.

Ź��ó��ł��: