Prezydent Andrzej Duda podpisał w poniedziałek w siedzibie Giełdy Papierów Wartościowych w Warszawie ustawę o Pracowniczych Planach Kapitałowych, zakładającą utworzenie powszechnego, dobrowolnego i prywatnego systemu oszczędzania, współtworzonego przez pracowników, pracodawców i państwo.
Pracownicze Programy Kapitałowe mają dotyczyć, według szacunków rządu, około 11,5 mln pracowników i mają zapewnić dodatkowe oszczędności dla przyszłych emerytów, po ukończeniu przez nich 60. roku życia.
Wpłata podstawowa finansowana przez uczestnika PPK może wynosić od 2 do 4 proc. wynagrodzenia. Z kolei pracodawca dopłacałby składkę od 1,5 proc. do 4 proc. wynagrodzenia. W efekcie maksymalna wpłata na PPK w przypadku jednego pracownika mogłaby wynosić 8 proc. Wpłata podstawowa finansowana przez uczestnika PPK będzie mogła wynosić mniej niż 2 proc. wynagrodzenia, ale nie mniej niż 0,5 proc. wynagrodzenia, jeżeli wynagrodzenie uczestnika PPK osiągane z różnych źródeł w danym miesiącu nie przekracza kwoty odpowiadającej 1,2-krotności minimalnego wynagrodzenia.
Poza tym, obowiązywałaby coroczna dopłata z budżetu w wysokości 240 zł, a ponadto państwo dawałoby dodatkową "opłatę powitalną" w wysokości 200 zł.
Ustawa wejdzie w życie 1 stycznia 2019 r. z półrocznym vacatio legis. Największe firmy, zatrudniające powyżej 250 osób, zaczną stosować przepisy ustawy od 1 lipca 2019 r. Podmioty zatrudniające co najmniej 50 osób - od 1 stycznia 2020 r., a firmy zatrudniające co najmniej 20 osób - od 1 lipca 2020 r. Pozostałe podmioty będą musiały stosować ustawę od 1 stycznia 2021 r. Ten ostatni termin obowiązuje też podmioty należące do sektora finansów publicznych.
Rząd założył, że za rok na rynek kapitałowy od PPK wpłynie 6 mld zł, za dwa lata 12 mld zł, a od 2021 r. będzie dopływało 15 mld zł rocznie. To przy założeniu, że do PPK przystąpi trzy czwarte uprawnionych.
Program PPK będzie prowadzony przez Towarzystwa Funduszy Inwestycyjnych, zakłady ubezpieczeń i Powszechne Towarzystwa Emerytalne. Gdy ktoś osiągnie 60. rok życia, będzie mógł wypłacić zgromadzone środki jednorazowo, choć wtedy 75 proc. z nich będzie opodatkowane. Jeżeli kwota ta będzie wypłacana w miesięcznych ratach przez 10 lat, nie będzie opodatkowana.
Wynagrodzenie za zarządzanie funduszem inwestycyjnym, funduszem emerytalnym lub subfunduszem, będącymi funduszami zdefiniowanej daty, w których lokowane będą środki gromadzone w PPK, nie będzie mogło być większe niż 0,5 proc. wartości aktywów netto w skali roku.
Całkowity limit opłat pobieranych przez instytucje finansowe określono na poziomie do 0,6 proc. wartości aktywów netto takiej instytucji (z czego nie więcej niż 0,1 proc. będzie stanowiła tzw. opłata za osiągnięcie określonego wyniku inwestycyjnego).
Zgodnie z ustawą łączna wartość inwestycji w aktywa denominowane w walutach obcych nie będzie mogła przekroczyć 30 proc. wartości aktywów funduszu inwestycyjnego lub funduszu emerytalnego. Projekt znosi ograniczenia co do stosowania tzw. krótkiej sprzedaży i inwestycji w metale, wprowadza możliwość inwestowania w towarowe instrumenty pochodne, umożliwia lokowanie części aktywów w produkty oparte o nieruchomości, fundusze venture capital, private equity i fundusze inwestycyjne stosujące strategie absolutnej stopy zwrotu. W wymienione wyżej inwestycje będzie można zaangażować najwyżej 10 proc. aktywów.
Środki gromadzone przez uczestnika PPK mają być lokowane w funduszu zdefiniowanej daty właściwym dla jego wieku. W ramach PPK będzie wyodrębnionych minimum 5 takich funduszy. Mają się one różnić sposobem alokacji aktywów pomiędzy papierami dłużnymi a akcjami.
Wprowadzono limity inwestycyjne wynikające z ograniczenia dla funduszy zdefiniowanej daty, które mają tworzyć PPK. Wynika z nich, że proporcja w portfelach funduszy części rynkowej, czyli np. akcji, do dłużnej, czyli lokat i obligacji, ma być na początku kariery zawodowej oszczędzającego jak 80 proc. do 20 proc., a na koniec jak 15 proc. do 85 proc.
W części udziałowej portfela inwestycyjnego funduszu, ustawodawca dokładnie określił, w jakie spółki i w jakim procencie będzie można inwestować zgromadzone środki na rachunku PPK. Są to głównie duże spółki z WIG20 i mWIG40.
Art. 37 ust.13 ustawy o PPK wskazuje, że fundusz zdefiniowanej daty w ramach części udziałowej portfela może lokować:
* nie mniej niż 50 proc. aktywów netto w akcje, prawa do akcji, prawa poboru lub inne instrumenty udziałowe emitowane przez spółki publiczne wchodzące w skład indeksu WIG20 lub instrumenty pochodne, dla których instrumentem bazowym są akcje tych spółek lub indeks WIG20
* nie więcej niż 20 proc. aktywów netto w akcje, prawa do akcji, prawa poboru lub inne instrumenty udziałowe emitowane przez spółki publiczne wchodzące w skład indeksu mWIG40 lub instrumenty pochodne, dla których instrumentem bazowym są akcje tych spółek lub indeks mWIG40
* nie więcej niż 20 proc. aktywów netto w ramach części udziałowej w akcje, prawa do akcji, prawa poboru lub inne instrumenty udziałowe emitowane przez spółki publiczne notowane na GPW inne niż wymienione w pkt 1 i 2 powyżej oraz spółki notowane na rynku NewConnect oraz na innych zorganizowanych rynkach w Polsce oraz instrumenty pochodne, dla których instrumentem bazowym są akcje tych spółek oraz indeksów rynków, na których są notowane
* nie mniej niż 20 proc. aktywów netto w akcje, prawa do akcji, prawa poboru lub inne instrumenty udziałowe będące przedmiotem obrotu na rynku zorganizowanym w państwie należącym do OECD innym niż Rzeczpospolita Polska lub instrumenty pochodne, dla których instrumentem bazowym są te instrumenty udziałowe lub indeksy tych instrumentów. (PAP Biznes)
pr/ osz/
